Η πείνα είναι ένα σύνθετο φαινόμενο, το οποίο προσδιορίζεται εν μέρει από νευρώνες που βρίσκονται στον υποθάλαμο και στέλνουν σήματα στον εγκέφαλο για να του υποδείξουν το αίσθημα της πείνας ή της πληρότητας. Αυτοί οι νευρώνες λαμβάνουν το μήνυμά τους από ορμόνες, όπως η ινσουλίνη και η λεπτίνη.

Όταν ο οργανισμός αναπτύσσει αντοχή σε αυτούς τους «αγγελιοφόρους», οι άνθρωποι γίνονται πιο επιρρεπείς στην υπερφαγία και την αύξηση βάρους. Και οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να υποψιάζονται ότι η κυτταρική φλεγμονή μπορεί να είναι τουλάχιστον εν μέρει υπεύθυνη για να βγουν αυτά τα σήματα εκτός ελέγχου.

Αν θέλετε να χάσετε βάρος, η άσκηση και όχι απλά η μείωση των θερμίδων μπορεί να είναι ο τρόπος.

Η τακτική άσκηση διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στη βελτίωση της αντοχής της λεπτίνης και τη μείωση της φλεγμονής.[1]

Διάφορες μελέτες εξέτασαν το αποτέλεσμα της άσκησης σε δύο άλλες ορμόνες που εικαζόταν ότι διαδραμάτιζαν ρόλο στον έλεγχο της πείνας: στη γκρελίνη, που διεγείρει την πείνα και το πεπτίδιο ΥΥ, που δίνει το σήμα του κορεσμού και καταστέλλει την όρεξη.

Προφανώς, η άσκηση μπορεί να κατεβάσει τα επίπεδα της γκρελίνης, ενώ ανεβάζει τα επίπεδα του του πεπτιδίου ΥΥ [2] [3]. Ωστόσο, αυτή η παρατήρηση πραγματοποιήθηκε μόνο όταν η προπόνηση ήταν έντονη, αλλά όσο πιο έντονη ήταν, τόσο περισσότερο φαινόταν να διαρκεί το όφελος.

Άλλωστε, η σωματική δραστηριότητα μπορεί επίσης να αυξήσει τις συγκεντρώσεις ορμονών διέγερσης της όρεξης μακροπρόθεσμα, όπως η ινσουλίνη και η λεπτίνη που οδηγούν στην αναπλήρωση της ενέργειας που έχει καταναλώσει το σώμα μας.[4]

Εδώ θα δείτε γιατί είναι σημαντική η συχνότητα της άσκησης: φαίνεται ότι βοηθάει στην αποκατάσταση της ευαισθησίας των νευρώνων που ελέγχουν τον κορεσμό κορεσμό.[5] Με άλλα λόγια, όσο περισσότερο ασκείστε τόσο σε μεγαλύτερη αρμονία έρχεστε με τα σήματα της πείνας σας για την αντιστάθμισή τους.

Εκτός από αυτά τα αποτελέσματα, εδώ θα βρείτε μερικούς πρόσθετους λόγους και κίνητρα για τακτική άσκηση: Οι μελέτες έχουν δείξει ότι η έντονη προπόνηση, όσο σύντομη και αν είναι, συνήθως βελτιώνει την αερόβια αντοχή και μερικούς δείκτες υγείας, όπως η αρτηριακή πίεση και η ευαισθησία της ινσουλίνης τόσο αποτελεσματικά, όσο και προπονήσεις μέτριας άσκησης με μεγαλύτερη διάρκεια.

Για να συνοψίσουμε, μερικοί από τους πολλούς παράγοντες που συνδέονται με τη σωματική δραστηριότητα που μπορούν να βοηθήσουν στον έλεγχο της όρεξης και ως εκ τούτου στον έλεγχο του βάρους μακροπρόθεσμα, είναι:

1. Ένταση

Οι πιο έντονες προπονήσεις τείνουν προσωρινά να καταστείλουν την όρεξη πιο αποτελεσματικά σε σχέση με την άσκηση χαμηλής έως μέτριας έντασης.

2. Διάρκεια 

Όσο περισσότερο ασκείστε, τόσο περισσότερο θα χρειαστούν τα συστήματα του οργανισμού σας να επιστρέψουν στο επίπεδο βάσης και να ενεργοποιήσουν το αίσθημα πείνας σας.

3. Συχνότητα

Όσο πιο συχνά κάνετε πιο μεγάλες και πιο έντονες προπονήσεις, τόσο καλύτερα το σώμα σας ανταποκρίνεται στις ορμόνες που βοηθούν στον έλεγχο της όρεξης.

[1]   Reseland, JE et al. (2001). Effect of long-term changes in diet and exercise on plasma leptin concentrations. The American Journal of Clinical Nutrition, 73(2), 240-245.

[2]  Alajmi N. Appetite and Energy Intake Responses to Acute Energy Deficits in Females versus Males. Med Sci Sports Exerc. 2016 Mar;48(3):412-20.

[3] Thackray, AE et al. Exercise, Appetite and Weight Control: Are There Differ ences between Men and Women? Nutrients. 2016 Sep; 8(9): 583.

[4]  B Perry Appetite regulation and weight control: the role of gut hormones – Nature Nutrition and Diabetes (2012) 2, e26

[5]Blundell JEet al. Physical activity and regulation of food intake: current evidence. Med Sci Sports Exerc.1999 Nov;31(11 Suppl):S573-83.